Wydawca: Biblioteka dobrych książek
Miejsce i rok wydania: Łomża 1937

Łuny nad Hiszpanią to ciąg dalszy historii rozpoczętej w powieści Dżungla, dziejącej się pod koniec lat 30-tych ubiegłego stulecia na półwyspie Iberyjskim. Akcja rozpoczyna się od chwili przejęcia władzy przez komunistów w hiszpańskiej Boadilli. Mordy, terror, zbrodnie wymierzone w Kościół to częste obrazy ówczesnej rzeczywistości przedstawione w powieści. Główny bohater, Blasco Azuela - dziennikarz lokalnej gazety przeciwnej nowej władzy bolszewickiej, jest świadkiem masakry przeprowadzonej przez tłum pod wodzą lokalnych władz na personelu szpitala, którym opiekują się siostry zakonne. W trakcie zajścia robi kompromitujące zdjęcia burmistrzowi Estebanowi Abedulowi będące niepodważalnym dowodem jego zbrodni. Blasco zostaje zauważony i rozpoznany. Od tej chwili zaczyna się jego ucieczka, jako wróg władzy. Żona burmistrza, donna Pepita, jest dawną znajomą Blasca i wraz ze swoją córką Carmen potajemnie kolaborują przeciw nowej władzy. Uczucie rodzące się między Carmen i Blaskiem, mające jeszcze swe korzenie w okresie przedwojennym, nie pozostawia ich obojętnych wobec siebie. Carmen i jej mamie właśnie Blasco przekazuje aparat ze zdjęciami, a także zawdzięcza im swoje ocalenie. Tymczasem wojska gen. Franca zaczynają zdobywać coraz większe terytoria Hiszpanii zadając wszędzie kres władzy komunistów. Akcja powieści przenosi się do Malagi, ostatniego bastionu bolszewickiej władzy. W rozwój dalszych wydarzeń wplecione są wątki Blasca oraz jego rozmaitych przyjaciół i wrogów. Powieść opisuje różne wydarzenia związane z wojną domowa w Hiszpanii, m.in. bohaterska obrona Alkazaru, terror więzienny władzy komunistycznej, działania wojenne i dywersyjne, itp. W powieści pojawia się nawet sam gen. Franco. Powieść kończy się w chwili zwycięstwa, kiedy to Blasco może wreszcie poślubić swą ukochaną Carmen. Książka ukazała się nakładem Biblioteki Dobrych Książek w Łomży w 1937 roku. W tym samym roku, w nieco zmienionej formie, powieść ta ukazywała się w odcinkach w "Małym Dzienniku" pod tytułem Czerwone wilki.

Powrót do działu książki